Zbirke Fonda fotodokumenata su relativno bogate, veoma raznovrsne, kako po vremenu nastanka tako i po tematici. Ta raznolikost zbirki potiče delom od činjenice da je kao bibliotečka građa ovaj materijal prepoznat relativno kasno, kao i zbog činjenice da se zbirka uvećavala putem selektivne nabavke, pre svega kupovinom od ponuđača i poklonom. O nabavci putem obaveznog primerka može se govoriti samo kad je reč o zbirci razglednica. Fotografije, razglednice i albumi se obrađuju prema pravilima inventarisanja i katalogizacije, kao i svaka druga vrsta bibliotečke građe, a po standardu ISBD(NBM) u COMARC formatu. Kataloški opisi Fonda fotografija pretraživi su u elektronskom katalogu Narodne biblioteke Srbije, a time i u uzajamnoj bazi COBIB.SR. Paralelno sa kataloškom obradom, jedinice iz ovoga fonda se digitalizuju.

Fond fotodokumenata razvrstan je u tri zbirke:

Zbirka fotografija
Broji oko 13.000 primeraka, sabranih zbog svoje umetničke, ali i dokumentarne vrednosti. U ovu zbirku uvrštene su fotografije i svi oni oblici koji prethode fotografiji kakvu danas znamo (talbotipija, dagerotipija, ferotipija i sl., pozitiv, negativ, presnimak, kontakt-kopija, polaroid snimak…) – svaka slika nastala fotografskim postupkom. Najvredniji deo ove zbirke je kolekcija srpske fotografije 19. veka, koja obuhvata većinu fotografa toga perioda – Anastasa Jovanovića, Nikolu Štokmana, Florijana Gantenbajna, Anastasa Stojanovića, Pantu Hristića, Lazara Lectera, Leopolda Keniga, Milana Jovanovića i druge koji su ateljee imali u Beogradu i širom Srbije. Iz ovog perioda širenja fotografije zastupljeni su i snimci iz ateljea sa područja Austrougarske i drugih evropskih država – J. Levi i Adel Perlmuter iz Beča, Frederik Buason, Andre Taponije iz Pariza, Levicki i Trunov iz Moskve, dubrovački fotografi Silvino Maskarić, Antun Jelaska i Tomaso Burato. Najveći broj fotografija 19. veka, snimljen u ateljeima predstavljaju portreti. Od ekskluzivnih početaka, sredinom 19. veka, upotreba fotografije se tokom 20. veka proširila do najrazličitijih oblasti – postoji kao amaterska, profesionalna, umetnička, dokumentarna, novinska ili naučna. Upravo ovakav spektar i po sadržaju i po formi najrazličijih primeraka fotografija čini i najbrojniji deo ove zbirke.

Zbirka albuma
Po obimu je najmanja, ali izuzetno značajna zbirka, koja broji preko 200 albuma. U drugoj polovini 19. veka pojavljuju se albumi za čuvanje fotografija, u početku kao ekskluzivni predmeti primenjene umetnosti, ukoričeni u drvene korice, presvučene kožom, plišem, sa sedefnim intarzijama, metalnim kopčama, pa čak i kao muzičke kutije, u kojima su porodične fotografije pohranjivane zajedno sa kolekcionarskim primercima portreta istaknutih ličnosti ili reprodukcijama dela likovne umetnosti. Takvi su albumi porodice Rakić, porodice Janković, album Janka Šafarika i dr. Na prelazu iz 19. u 20. vek, albumi postaju jednostavniji, kada i izrada fotografija postaje jeftinija. Fotografi su i sami koričili svoje fotografije i prodavali ih kolekcionarima. Takav je album „Smederevo“ dvorskog fotografa Milana Jovanovića ili albumi braće Abdulah, najpoznatijih fotografa Otomanskog carstva s kraja 19. veka, sa snimcima Istanbula, carske vojske i mornarice, poklonjenih kralju Aleksandru Obrenoviću. Pored ostalog u zbirci albuma nalaze se i albumi amaterskih snimaka ili tematski sakupljanih fotografija iz prve polovine 20. veka, albumi profesionalnih ratnih fotografa iz Prvog svetskog rata (Rista Marjanović i drugi).

Zbirka razglednica
Najbrojnija je zbirka Fonda fotodokumenata koja sadrži nekoliko desetina hiljada primeraka od kraja 19. do početka 21. veka. Prve fotografske razglednice štampaju se u Srbiji u poslednjoj deceniji 19. veka. Tematski su vrlo raznolike – to su panorame gradova, portreti istaknutih ličnosti, reprodukcije umetničkih dela. Velika je kolekcija starih razglednica Beograda, ali i drugih gradova koje predstavljaju vredan izvor za proučavanja arhitekture, urbanizma, istorije, etnologije… Početkom 20. veka, u „zlatno doba razglednica“, prepoznat je i njihov propagandni potencijal, s obzirom na njihovu sve masovniju proizvodnju. Najobimniji deo zbirke je onaj nastao u drugoj polovini 20. veka, sa sve jeftinijom štampom i sve masovnijim turizmom. Nagli pad produkcije razglednica javlja se na prelazu iz 20. u 21. vek, sa pojavom novih medija. Od tada se one sve ređe štampaju i još manje šalju.