Vladan Desnica
Ima velikih pesnika koji su svoj opus izneli i zaokružili u mladalačkim godinama, ima i onih čiji su najbolji stihovi nastajali na iskraju životnog puta. Život je, uza sve drugo, stalna razmena darova. Ono najbolje od svoje poezije, Desanka Maksimović iznosila je na svetlost bezmalo na svakom koraku. Njen put se pružio kroz mahom negostoljubive predele čitavog stoleća. Bio je to vek bez takmaca kad je o dobru reč. Bez premca i kada je u pitanju zlo.
Našoj književnosti darovao je velike pesnike, odvažne da se uhvate u koštac sa epohom lekova protiv teških oboljenja, na jednom, i sa gasnim komorama na drugom polu. Među njima, Desanka Maksimović bila je najdugovečnija. Njena poezija je svojevrsno svedočanstvo o veku, ali i govor o slojevima minulog.
Sa nanosima istorije u vezi, iskrsava pitanje kako današnji pesnik, stasao u mnoštvu pesničkih praksi, prilazi nekim od presudnih događaja u krtom sloju postistorije…
Iz Besede povodom nagrade „Desanka Maksimović”
Živorad Nedeljković
