U knjizi se analiziraju ideje Istoka i Zapada u angažovanim i političkim delima F. M. Dostojevskog (Zapisi iz podzemlja, Zli dusi), I. Andrića (Travnička hronika), O. Pamuka (Sneg) i DŽ. M. Kucija (Elizabet Kostelo, Majstor iz Petrograda).
Ideje Istoka i Zapada u delima Dostojevskog, Andrića, Pamuka i Kucija neprekidno prelaze iz političkog u estetsko, odnosno iz ideološke nesamostalnosti u estetsku samostalnost. Autori ih preuzimaju iz društveno-političke stvarnosti, razmatraju ih u međusobnom dijalogu, a onda im daju nova značenja u okviru svog autentičnog doživljaja stvarnosti i jedinstvenog umetničkog iskustva.
U knjizi se tako prikazuje društveno-politički kontekst u kojem su se ideje Istoka i Zapada pojavile u sredinama iz kojih su pisci potekli, a potom se sagledava njihov uticaj na intelektualnu misao samih književnika i na njihova književna dela.
