Srpska bibliografija knjiga 1801–1867. obuhvata period u kojem se konačno formira i sazreva nova civilizacija srpske knjige. Prethodi mu XVIII vek (pokriven Srpskom bibliografijom XVIII veka Georgija Mihailovića), obeležen prelaskom na novi kulturni obrazac po ugledu na tadašnju Evropu, pri čemu je došlo do obnove srpskog izdavaštva i štamparstva. Kao gornja granica uzeta je godina koju je za svoju Srpska biblijografiju za noviju književnost izabrao Stojan Novaković i posle koje započinje Srpska bibliografija knjiga 1868–1944.

Srpska bibliografija knjiga 1801–1867. izrađena je prema kriterijumima formiranim poslednjih godina, zasnovanim na povratku tradicionalnoj srpskoj identitetskoj kulturnoj politici, kao i na naučnim dostignućima nastalim na njenom temelju. Stoga ona obuhvata mnogo šire kulturno područje no što je to ranije bio slučaj, te se može smatrati merilom za dalji bibliografski rad, kao i vernim potretom stvaralaštva srpskog naroda u određenom vremenskom razdoblju.

Kao rezultat bibliografskog rada detaljno je opisano preko 6000 knjiga. Naročitu vrednost čine sadržaji, ispisani uz svaku od njih, čime je informativni kapacitet veoma porastao. Osim knjiga u klasičnom smislu, obrađene su i godišnje publikacije, poput kalendara i almanaha, čija je važnost u tom dobu mnogo veća nego danas. Iz istog razloga je u ovu bibliografiju uvršten i sitniji štampani materijal, kao što su objavljenija i proglasi, budući da je njihova komunikativna vrednost bila od izuzetnog značaja. Treba istaći da su, kako bi se ovaj posao dostojno i dosledno dovršio, pregledane knjižne zbirke u preko 270 domaćih i inostranih biblioteka.

Srpska bibliografija knjiga 1801–1867. sadrži i šest veoma obimnih registara, što predstavlja izuzetak u domaćoj bibliografskoj praksi: to su autorski, naslovni, predmetni, jezički, registar izdavača i štampara, kao i registar prevoda. Time je ona postala efikasan instrument i ujedno izvor za naučna istraživanja u mnogim disciplinama.