Autorka je uobličila i svojevrsnu mini-biografiju jednog od najznačajnijih likovnih kritičara u međuratnom periodu, revitalizujući praksu kritičkog osvrta na istoriju likovne kritike, inače gotovo neprimetnu u domaćoj istoriografiji poslednjih decenija. Osvrtom na Aleksićevo kritičko raščitavanje Petra Dobrovića, Save Šumanovića, Jovana Bijelića i ostalih heroja moderne, inače bliske kritičarevom senzibilitetu, autorka je uspela da rasvetli manje poznat deo stvaralaštva ovog izuzetno značajnog i višeslojnog intelektualca. Istovremeno, kroz psihofizičku analizu njegovog bića, autorka je uspešno iskazala dihotomiju na relaciji društvo–pojedinac, ukazavši na šire okvire zbivanja na avangardnoj umetničkoj sceni međuratne Jugoslavije.
dr Igor Borozan
