ATRIJUM Narodne biblioteke Srbije
Pozivamo vas da dođete 18. aprila 2024. godine, u 19 sati, u Atrijum Narodne biblioteke Srbije na program „Čitanje Vladimira Kazakova”.
Razgovor vode prof. dr Kornelija Ičin i doc. dr Vasilisa Šljivar.
U razgovoru Kornelije Ičin i Vasilise Šljivar biće reči o tome zašto je čitanje Vladimira Kazakova susret s ruskom avangardom, ali i s njenim pretečama-sabesednicima – delima Nikolaja Gogolja i Fjodora Dostojevskog. Gošće će pokušati da dočaraju Kazakovljev posebni svet nastao iz njegove jezičke mašte – čudesnog, bajkovitog, iluzionističkog, efemernog, starovremskog, fantazmagoričnog i lirskog.
Vladimir Kazakov (1938-1988) ruski je pesnik, prozaista, dramski pisac već poznat našoj javnosti. Njegov roman Život proze pojavio se 1990. godine (prev. Aleksandar Badnjarević), nekoliko proznih minijatura iz Mojih susreta sa Vladimirom Kazakovom za Antologiju ruske priče HH veka 2004. godine, a romani Greška živih i Od glave do zvezda 2021. i 2022. godine (prev. Vasilisa Šljivar). Stvaralački opus Vladimira Kazakova, započet 1965. godine, čine poezija, proza, dramski tekstovi, eseji, crteži. Iako je najveći deo njegovog stvaralaštva objavljen na ruskom jeziku u Nemačkoj i u Rusiji, ostaju neobjavljeni prepiska, različite varijante tekstova, likovni radovi (pasteli, akvareli, crteži), koji se danas čuvaju, kao i celokupna rukopisna zaostavština Vladimira Kazakova, u moskovskom Državnom muzeju istorije ruske književnosti „V. I. Dalj“.
Kako je to često bivalo sa piscima koji su bili van zvaničnih književnih tokova u SSSR-u i stvaralaštvo Vladimira Kazakova je ugledalo svetlo dana prvo u inostranstvu, pa zatim u Rusiji, ali nakon piščeve smrti. Knjige Kazakova počele su se pojavljivati u Nemačkoj na ruskom jeziku i u prevodu na nemački Petera Urbana već početkom 1970-ih. Prva u nizu je svakako knjiga Moji susreti sa Vladimirom Kazakovom, osmišljena i objavljena po autorovoj zamisli 1972. godine u izdavačkoj kući „Hanzer“, sa pogovorom Petera Urbana, koji je dao i naziv celoj knjizi na osnovu istoimene prozne minijature.
Kazakov nastavlja poetiku futurizma (Velimira Hlebnjikova, Alekseja Kručoniha, Vladimira Majakovskog, Vasilija Kamenskog) i oberiuta Danila Harmsa i Aleksandra Vedenskog. On pokazuje odsustvo harmonije u svetu, haotičnost koja vlada i narušava svaki oblik stabilnosti, a najviše čovekovu egzistenciju.
Kazakovljev svet je antropomorfan, predmeti oživljavaju, delovi tela započinju svoj odvojeni život, sve se kreće svojom dinamikom. Slike u prozi Kazakova su često nadrealističke: „po stolnjaku“ se kreće „graciozna srna“ sa zlatnim kopitima…” To su postupci kojima autor pomera granicu našeg shvatanja jezika i sveta, on stvara nove uzajamne odnose među predmetima, među junacima i predmetima u vremenu, a samim tim i u jeziku.
Dobro došli u ATRIJUM Narodne biblioteke Srbije!
