U kulturnoj sferi Vizantije, parimejnici su imali liturgijsku, obrednu namenu, a istovremeno su u grčkoj i slovenskoj tradiciji bili važan činilac celine ugrađene u temelje jezičkog i književnog nasleđa. Profitologij je sa grčkog na staroslovenski jezik, već u vreme Moravske misije, preveo Metodije, najverovatnije sa grupom saradnika. Prevod ovog specifičnog kodeksa, koji sadrži parimije – izabrane odlomke iz dvadesetak knjiga Staroga i samo iz dve knjige Novoga zaveta – stariji je od prevoda punog teksta Biblije i jedan je od osnovnih izvora za proučavanje staroslovenske podloge u pojedinačnim slovenskim tradicijama.
Beogradski parimejnik, reprezentativan srpski kodeks iz prve četvrtine HIII veka, izabran je za osnovu izdanja pre svega zbog ranog stepena razvoja parimejnog teksta, zatim zbog njegovog spomeničkog značaja i, na kraju, kao svojevrsna zaštita posle njegove burne istorije: sa mnogim dragocenostima stare Narodne biblioteke u Beogradu nestao je pri evakuaciji 1915, a tek 1969. godine, sticajem neočekivanih okolnosti, pronađen je i vraćen u Narodnu biblioteku Srbije.
U ovom izdanju se donosi integralni deo teksta sačuvanog u rukopisu. Pri tome su očuvani podela na listove, odnosno strane, dvostubačan tekst, podela na redove kao i izvorna interpunkcija. S druge strane, u kritičkom aparatu Beogradski parimejnik je upoređen sa četiri rukopisa srpskoslovenske redakcije: Srpskim parimejnikom iz druge četvrtine HIII veka, Hilandarskim iz istog vremena, Dečanskim s kraja HIII i početka HIV i Parimejnikom iz Crkoleza iz prvih decenija HIV veka.
Ovo izdanje bi trebalo da omogući potpuniju tipološku i tekstološku pripadnost rukopisa i da istovremeno olakša izučavanja rukopisne tradicije parimejnog teksta u srpskom nasleđu.
Biljana Jovanović-Stipčević
